Mijn leesautobiografie

 

Omdat ik ben opgegroeid in Ierland, is mijn geschiedenis met lezen ietsje anders dan de gemiddelde Nederlander. Ik ben Engelstalig en alle boeken die ik als kind heb gelezen dus ook. Elke avond ging ik bij mijn moeder in bed liggen met een kop thee en een warme kruik en las ze boeken voor. De jeugdboeken zijn daar natuurlijk ook anders. De boeken die het sterkst in mijn geheugen zijn blijven zitten zijn: De Mr. Men boeken en Roald Dahl boeken. De Mr. Men boeken zijn een reeks boeken over personificaties van emoties. Bijvoorbeeld: Mr. Happy of Mr. Sad. Roald Dahl was toen mijn favoriete auteur. Hij schrijft vooral creatieve fantasieboeken. Mijn passie voor fantasieboeken en films is daaruit ontstaan en is het ook niet verrassend dat de eerste boeken die ik zelf las de Harry Potter boeken waren.

oen ik jonger was ik erg energiek, mijn energieniveau varieerde van te veel tot gewoon veel. Ik rende rond het huis en zong mijn longen uit. Dat vond mijn moeder niet erg, omdat zij ook zong in een band. Ik nam veel van haar liedjes over die meestal een heftig onderwerp hadden. Ik wist niet waar ik over zong, maar ik had er plezier in dus het maakte me helemaal niks uit.

 

Nog iets unieks aan mij, is dat ik naar een Keltische school ben gegaan, daar leerde ik de Keltische taal. Ik moest daar vooral Ierse boeken, waar niemand ooit van heeft gehoord, lezen. Daarmee werd mijn trauma voor boeken geboren. Ik werd gedwongen om, door de leraar gekozen, boeken te lezen waar ik geen interesse in had. Één boek sprak mij wel aan. Het ging over een man die een koffer met geld vond op de trein en een gevaarlijke situatie op een miraculeuze manier overleefde. Helaas ben ik de, onmogelijk uit te spreken, Ierse titel vergeten. Buiten school las ik regelmatig boeken met een luchthartig onderwerp. Ik maakte vaak reizen door Europa in de auto en in de auto, wanneer het landschap saai was, las ik. Mijn vader noemde het een talent, omdat de meeste mensen na een kwartiertje zich al ziek voelen.

 

Ik denk dat de reden waarom ik niet graag lees is dat het bij mij erin is geramd dat ik MOEST lezen op de basisschool. Ik heb al 3-4 jaar niet ontspannend thuis gelezen. Daarvoor las ik regelmatig, dit vind ik wel jammer, maar ik mis het niet. Voor school moet iedereen boeken lezen, maar meestal kom je er wel mee weg als je niks doet (ik in ieder geval). Andere redenen waarom ik niet uit mezelf een boek pak, is omdat ik het best druk heb. Als je voor natuurkunde een verslag moet schrijven en in het frans de krant moet lezen en voor wiskunde 26 opdrachten moet maken, denk je niet meteen: “oh maar eerst ff lezen”.

 

Ik denk dat mijn smaak in boeken best uitgebreid is. Ik denk dat mijn woordenschat sterk is gegroeid, dus kan ik nu veel meer en moeilijkere boeken lezen dan een paar jaar geleden. Zoals ik al zei, lees ik nu niet meer zo fanatiek als toen ik jonger was. Je moet ook even bedenken dat Nederlands niet mijn moedertaal is. Ik lees veel liever in het Engels dan in het Nederlands. Verder, komt het echt door een gebrek aan motivatie en tijd. Ik denk dat ik het toch stiekem wel relaxed zou vinden om af en toe een boek te lezen, maar het komt er gewoon niet van.

 

In de bovenbouw moeten we natuurlijk (te) veel lezen, ik hoop dat ik de mogelijkheid krijg om te lezen over de tweede wereldoorlog. Ik heb er altijd een affiniteit mee gehad, omdat mijn opa in het Nederlands verzet heeft gevochten. Ik denk dat het ook een beetje past bij literatuur, omdat het historische boeken zijn. 

 

In vwo 5 heb ik weer 4 boeken moeten lezen, Ik heb gekozen voor: Alleen met de goden, Over de bergen, Max Havelaar en Magnus. Ik heb mezelf uitgedaagd om wat moeilijkere boeken te kiezen dit jaar. Drie van de vier boeken zijn blauwe boeken. Mijn ervaring hiermee is dat blauwe (en dus diepzinnigere) boeken beter bij mij passen. Ik vind het juist interessant om te moeten nadenken bij een boek over de betekennis en niet te lezen over oppervlakkige onderwerpen. Deze boeken interesseerden mij meer en spraken mij beter aan dan de meeste groen-gestippelde boeken dis ik heb gelezen.